La Vecia Sizant
L’é bél vadder par Zòla
tanti vettur di bi temp andé
che, con la ròmba di mutur,
i rimpessn al nòstri stré.
J’èn tòtti in bèla mòstra,
j’apeten la partànza dal “laven”.
Mario e la Pina is afairmen davanti
a una sizant ch’la pèr nova nuvànta.
“T’arcordet Pina, quand a la cumprè int’al ssanta?”
“Vut ch’an m’arcòrda Mario ?..A j’eren bèle mrus,
a se steven par spusèr!
E tè t’passes un dopp mezzdè
di “pagarò” a firmèr!”
Po’ al viazz ed nozz, Ròmma e Fiurànza…
So par la Futa…zuvn’ e feliz…
Int’al còr tanta speranza!
Incantè int’i su arcord, la man d’Mario
la lèssa la carrozerì…
Po’, a l’impruvvis, un vérs…
“Mo sé…Pina l’è lì !...
Al culòur l’è quast…t’arcordet Pina?
Anch la tapezzerì l’è quasta què!”
“ Mo andàn Mario..brisa svarslèr,
chissà d’prezisi quanti aj n’è stè!”
“ Famm lezzer la tèrga, a l’ho anch in mant…
Mo sé…mo sé, l’è li…La fineva par dusànt !
E po’…anch al stmèn d’ Pininfarina che par tirèrum so
am regalè tò surèla…la Cristina !”
Intant ch’a la guardèva
Una lòzzla la fazza a gl’immujèva.
La dsè la Pina : “ Mario ed chi srèla adess ?”
Lò stèva pr’arspànder: “ch’sa vutt ch’a sèva!”…
quand al vadd un òmen d’la so etè ch’al s’avsinèva…
l’averra al spurtèl, tira fòra un strazzulein…
e..con bòna manirenna al lòstra al spciatt…spàlvra al fnistren.
A Mario avanza in gàula un : “ L’era la mì ! “
Mo ch l’omen: al sèlta sò, al mett in moto e s’in và vì.
Come du mammalocch,
con attauren tanta zànt ch’la fa dal plòcc…
j’avanzèn come du insmè
a guardàr la sizant che l’ è partè.
D’istent, Mario con la man, accenna un “Ciao”
“Chissà sl’as arcòrda ed nò ancha lì ?”
Al tòl satt braz la Pina e al dis:
“Dai vciatta…l’è mej ch’andagna vì …”
Alessandro Mandrioli - 21 giugno 2013